  |
|
|
|
Enhavo je la fino |
|
|
aŭ Bonan alvenon ! |
|
De 2008 kelkaj administrantoj iniciatis viziti ĉiun jaron okcidentan Afrikon (Benino, Burkinio, Senegalio, Togolando). La deziro ekkoni tiujn landojn ne estas la ĉefa motivigo, eĉ se ĝi estas parto de tio, kio instigas ilin iri al Afrikaj civitanoj. Ekiri signifas lasi sian hejmon, siajn referencojn, siajn antaŭjuĝojn. Ekiri implicas iri al. Iri al aliuloj, al ties renkonto. Vojaĝante oni konsentas travivi la realaĵon kaj ne kontroli la ideon, kiun oni havas pri ĝi. Kompreneble en MSM interŝanĝoj antaŭis la realan renkonton, la administrantoj zorge esploris la dosierojn, ili kunportas la filozofion de MSM, ili ne tute serĉas aventuron. Ilia vojaĝo havas trioblan celon : renkonti la aliĝintojn de MSM, taksi la evoluadon de la projektoj kaj kompreni iliajn vivkondiĉojn, aŭskulti iliajn dezirojn, ekkoni iliajn kulturojn, fine ekkoni ilin persone kun iliaj apartecoj, iliaj propraj kulturoj. Tiamaniere la renkontoj baziĝas sur reciprokeco. Tiu interrilatiĝo estas malfacila por ĉiuj, ĉar Francio neniam sciis aŭ konsentis, male de Britio, lasi veran sendependecon al la ekskoloniaj Afrikaj ŝtatoj. La ambaŭflanka interpersona rigardo estas ofte ankoraŭ perturbita pro tio. Malfacila sed tute ne neekzistanta interrilatiĝo ! Ĉar ĝi rezultas el miksitaj inteligenteco, konfido kaj emocio, la rilato aperas tuj kiam estas sincereco, rigardo, interparolado, aŭskultemo veraj. La rigardo, se ĉiuj sensoj vekiĝas, estigas intuician komprenemon, ebligas subkompreni la neesprimitaĵojn, instali la komunikadon. La parolo eksplicitigas tion, kion iu opinias evidenta kaj kio ne estas tia laŭ alia ; la parolo plene iras trans tio, kion oni eventuale povus skribi. Aŭskultemo ebligas forgesi kion foje oni dezirus aŭdi. La klopodo iri surloken alportas klarigon pri la vivkondiĉoj de la vilaĝanoj, ties zorgoj, ilia komunuma funkciado ... Ĝi alportas al la vilaĝanoj sencon, eksplikadon pri la postuloj de la administrantoj. Tiu vido preciziĝas laŭ la tempo, la renkontoj, laŭ la interŝanĝoj ... Ligiloj teksiĝas, pli kaj pli densaj laŭ la pasanta tempo. Tie la surloka konstato de la prinutraj malfacilaĵoj de la grupoj (malbonaj rikoltoj, daŭro de la mankperiodo ...) alportas al la administrantoj partan respondon pri la malfruiĝantaj repagoj de la projekto-pruntoj, eĉ ankaŭ de la pagado de la kotizoj. La alporto de la klarigaj respondoj al la demandoj ebligas revizii la strategiojn, adapti ilin al la momenta situacio, enkalkulante la neantaŭvideblaĵojn. La koncepto pri " tempo " estas taksata diverse laŭ tio, ĉu oni situas en Eŭropo, ĉu en Afriko. Partopreni en la ĉiutaga vivo de viroj kaj inoj de la grupoj, de responsantoj de la Pluzorgaj kaj Kunordigaj Burooj, estigas sin konfronti al la problemoj de komunikado (manko de telefona reto, manko de interreto), de veturado de iu loko al alia (longaj vojaĝoj per buso aŭ per aŭto kun la ligitaj riskoj) ... Post tia sperto, la tempoj por respondi al la petoj de la lokaj responsantoj (klopodoj ĉe la administracioj, leteroj, elektronikaj kaj telefonaj mesaĝoj) estas taksataj kun empatia komprenemo. Tie teksiĝas reto da produktistaj asocioj kun ties solidarecaj kasoj, ie la serĉo de energio respektanta la mediajn fontojn, aliloke ankoraŭ la problemo integri la ĝustan dozon da moderna teknologio, nepra, en la prapatran kulturon ... ĉie oni malkovras iniciatojn, demandojn, kiuj evoluigas la filozofion de MSM. Ie kaj tie, en malsamaj kondiĉoj de vivo kaj de kulturo, ĉie, oni renkontas admirindajn homojn, sindonemajn, dignajn, " belaj personoj ". Oni ekkonas tiujn, kiuj surloke, ĉiutage, impulsas novajn agadojn, helpas por konkretigi projektojn kaj tiamaniere alportas esperon kaj konkretajn sukcesojn al aliaj kaj ĉio laŭ la spirito de MSM. Nur surloke oni konsideras la amplekson de la laboroj faritaj de la PKB. Tiuj renkontoj kaj tiuj konstatoj plifortigas la motivigon de la Administra Konsilantaro en ties agado de monda solidareco. Ekiri, signifas iri al aliulo. Reiri estas reveni tiom pli riĉa en si mem je parto de ĉiuj. Tiuj homaj aventuroj nepre necesas ĉar ili malkovrigas la riĉecon de tiuj homoj unue je spirito de solidareco, kiu ne estas vana vorto, je kreiveco, je decidemo " nenio problemas ", je espero kiu animas ilin " ĉio bonas " je grava kapableco adaptiĝi laŭ la situacioj, revigliĝi, fariĝi la decidantoj de sia vivo. La vojo de MSM ankoraŭ longas, sed ĝi estas definitive signita. Temis pri rigardo, interparolado, aŭskultemo sed oni ne forgesu la rideton, kiun oni devas pro kora ĝentileco, pro singardemo laŭ kelkaj, ĉiam gardi, eĉ ekdormante ... La " Safariaj panjoj " " safari = vojaĝo " en svahila lingvo.
|
